Córka fałszerza - Joanna Jax

 

Ostatnie lata przyniosły nam prawdziwy wysyp powieści związanych z okresem II wojny światowej. Pierwsze z nich czytałam z ogromnym zaangażowaniem i ściśniętym gardłem, ale z każdą kolejną premierą te odczucia bladły, a ja miałam wrażenie, że czytam ciągle jedną i tę samą historię. Sądzę, że każdy z nas ma swoją granicę wrażliwości i moja w pewnym momencie została przekroczona- odczuwałam już tylko zdecydowany przesyt. Nie neguję wartości merytorycznej, czy literackiej tych utworów. Mówię jedynie, że nie miałam ochoty na kolejną podróż w czasy zagłady i bezgranicznego cierpienia.

Dlatego, gdy latem otrzymałam propozycję przeczytania elektronicznej wersji „Córki fałszerza”, w której opisie pojawiły się kluczowe hasła związane z III Rzeszą, byłam niezwykle sceptycznie nastawiona i z góry założyłam, że po kilkudziesięciu stronach zrezygnuję.

Stało się jednak zupełnie inaczej. Ta powieść mnie nie tylko zaskoczyła, ale i całkowicie pochłonęła! Najnowsza trylogia Joanny Jax chwalona powinna być na wielu płaszczyznach i sądzę, że każdy z czytelników będzie dostrzegał w niej inne walory. Jest to najlepszy dowód na to, iż konstrukcja książki została głęboko przemyślana przed samym procesem pisania, a godziny pracy poświęcone na zbadanie poszczególnych faktów z zakresu historii świata, polityki i sztuki nie zostały zaprzepaszczone. Jako patronka medialna czuję się ukontentowana wartością tej opowieści.

Bogate tło nie przeszkadza w swobodnym odbiorze głównych wątków, a wręcz stapia się z nimi w jedną spójną całość. Największą zaletą „Córki fałszerza” są mocno zarysowane sylwetki głównych bohaterów. Niektórych znienawidzicie, część pokochacie, ale z całą pewnością nie pozostaniecie wobec nich obojętni. Główna bohaterka jest osobą nietuzinkową, wartą szczególnej literackiej atencji. Jest prawdziwa aż do szpiku kości i to dzięki niej pokochałam tę historię. Posiadany przez Judith Kellerman talent będzie otwierał jej różne drzwi, ale zdarzy się i tak, że niektóre z nich zatrzaśnie z wielkim hukiem.

Niezwykle trudno zamknąć tę historię tylko w jednym gatunku literackim. Znajdziemy tu wątek miłosny, zagadkę kryminalną, powieść obyczajową oraz historyczną. Swoboda z jaką autorka porusza się między nimi jest zaskakująca. Mimo mnogości rozwiązań fabularnych nikt nie poczuje się przytłoczony, a wręcz przeciwnie- jest spora szansa, że ten cykl trafi do rąk czytelnika, który nigdy wcześniej nie interesował się tego typu literaturą.

Polecam tym z Państwa, którzy oczekują od lektury czegoś więcej niż tylko wątku miłosnego na tle wojennej zawieruchy. Nie mam wątpliwości, że tej jesieni Joanna Jax będzie zbierać wiele pochlebnych opinii.